Zie hier het hoofd van een vrouw die een opvlieger staat te processen.
Van overgeven naar overgave.
Als je net als ik een dikke veertiger bent – en daarmee bedoel ik ruim in de 40 – dan herken je misschien dit:
✔️ out of the blue een hitte-aanval krijgen
✔️ ineens niet meer op woorden kunnen komen die er normaal gesproken soepel uit rollen
✔️ dat een nacht doorslapen geen vanzelfsprekendheid meer is
✔️ je de overtuiging dat je 8 uur slaap per nacht nodig hebt, maar beter los kunt laten voor je eigen gemoedstoestand (en die van je omgeving)
✔️dat je ineens tranen in je ogen kunt krijgen om niks of omdat je je sleutels op de grond laat vallen
✔️ dat hoe graag je dit ook wilt fixen, omdat je soms wel kunt kotsen van de moeheid, de plotselinge duizelingen, opvliegers, gebroken nachten etc etc, er nog een andere strategie is, namelijk:
O.V.E.R.G.A.V.E.
Luisteren naar wat je lijf je wil vertellen, ipv er tegen te vechten.
Waardering hebben voor de cycli van de natuur inclusief je eigen.
En doen wat nodig is ipv doen wat moet.
Want dit is er ook (bij mij dan):
✔️ weinig tot geen ruimte voor b*llsh*t
✔️ scherpere keuzes omdat de energie even niet tegen de plinten op klotst
✔️ verdieping van gevoelsleven, intuïtie en andere velden
✔️ creativiteit omdat ‘als ’t niet kan zoals het moet, moet ’t maar zoals het kan’ hoogtij viert
✔️ een rijk gevoel van samen. Hoe vaak ik de laatste tijd al niet meegemaakt heb wat het doet wanneer ik dit ter sprake breng…. ongekend (fijn!)
✔️ magie & mysterie in deze tussentijd
Dit moest ik even kwijt.
Zodat als jij je hierin herkent en je afvraagt of je gek aan het worden bent, een burn-out hebt of denkt dat er ook maar iet mis met je is, je weet dat dit NIET zo is.
Dat alle vrouwen in deze fase hiermee te maken in allerlei verschijningsvormen.
En…. Dat er kennelijk nog veel ongemak op rust om het hier over te hebben. Zeker op de werkvloer.
Maar mensen echt, dit is normaal.
Het is niet normaal om dit weg te willen poetsen.
Om af te doen als ‘gedoe’ of weet ik veel wat.
Dit vraagt om zelfzorg.
Uiteraard door jezelf maar ook door je omgeving.
Dus neem dit serieus, zoek de hulp die je nodig hebt áls je hulp nodig hebt maar één ding: dit is normaal.
Laten we dit bespreekbaar maken.
Ik begin 😁
Wie doet er mee?
Ps 1. Dank, dank, dank voor AL jullie reacties. Ik zou zeggen, als je er midden in zit: Hang in there, this too shall pass. En ik hoor zoveel hoopvolle berichten van de vrouwen die hier doorheen zijn dus beste wereld, you better be prepared 😉
Ps 2. Door al deze consternatie had ik ineens een goeie nacht, 6 uren non-stop 😁. Glunder!
