‘Als een kind uit mij geboren was
Dan had ik haar geleerd
Geluk is geen gegeven
Je bent je eigen meester
Maar ik heb jou niet gekregen
Ik heb iets anders willen zijn
En ik had jou kunnen leren
In die keuze ben je vrij’
– uit het lied Feniks van Wende –
Ik heb vrouwen gevraagd:
‘Hoe wist je dat je moeder wilde worden?’
Bij de een gebeurde het ‘gewoon’ want: relatie – samenwonen – trouwen – kinderen.
Bij de ander was ‘t een oersterk gevoel van ‘moeten baren’. Er zou en moest een kind komen.
Bij weer een ander was het er heel lang niet – ‘ik zag mezelf nooit als moeder’ – en toen toch ineens wel.
(en natuurlijk nog vele andere varianten)
Ik heb boven kinderwagens gehangen, baby’s op de arm gehad, bewegende buiken gevoeld en mijn lichaam gevraagd – gesmeekt – ‘Reageer alsjeblieft met klotsende of rammelende eierstokken. Doe iets zodat ik het weet.’
Maar het bleef stil. En ik kon het niet geloven.
Totdat de laatste jaren het kantelde.
Wat nou als ik niet…
Zou ik later spijt krijgen als…
Hoe geef ik dan betekenis aan…
Ik maakte een lijst van vrouwen die ik ken/leuk vind/bewonder die ook geen kinderen hebben. Soms als er dan iemand toch een kind kreeg, baalde ik daar stiekem eventjes van.
‘Als zij dan toch, moet ik dan ook niet…’
Gister vroeg iemand: ‘Hoe is het voor je om geen kinderen gekregen te hebben?’
‘Voor 80% ok en voor 20% weet ik het niet.
En misschien zal ik dat ook wel nooit weten.’
Op je 45e krijg je als vrouw zonder kinderen het label ‘kinderloos’ opgeplakt voor de statistieken.
Dus hierbij een ietwat sarcastische ‘yeey’ voor deze primeur.
Op zo’n dag als vandaag realiseer ik me nog nét iets meer hoe niet-maakbaar het leven is. Hoe we allemaal ongeleefde levens hebben. In allerlei vormen, soorten en maten. En dat dát soms best een klus is om te verhapstukken.
Wat hoop ik vurig dat we de feniks in onszelf kunnen vinden.
Er betekenis aan kunnen geven, herrijzen uit de as.
Wees lief voor jezelf vandaag.
En morgen ook 😉
Ps 1. Deze prachtige afbeelding is gemaakt door Petra Lunenbrug.
Ps 2. Leestip: Het fantastisch verhelderende (en bij vlagen ook hilarische) boek ‘Echte vrouwen krijgen een kind – De stille revolutie van de niet-moeder’ van Liesbeth Smit. Voor ‘t eerst las ik woorden hierover die ik zelf nog niet kon vinden maar zo raak waren.
Dan had ik haar geleerd
Geluk is geen gegeven
Je bent je eigen meester
Maar ik heb jou niet gekregen
Ik heb iets anders willen zijn
En ik had jou kunnen leren
In die keuze ben je vrij’
– uit het lied Feniks van Wende –
Ik heb vrouwen gevraagd:
‘Hoe wist je dat je moeder wilde worden?’
Bij de een gebeurde het ‘gewoon’ want: relatie – samenwonen – trouwen – kinderen.
Bij de ander was ‘t een oersterk gevoel van ‘moeten baren’. Er zou en moest een kind komen.
Bij weer een ander was het er heel lang niet – ‘ik zag mezelf nooit als moeder’ – en toen toch ineens wel.
(en natuurlijk nog vele andere varianten)
Ik heb boven kinderwagens gehangen, baby’s op de arm gehad, bewegende buiken gevoeld en mijn lichaam gevraagd – gesmeekt – ‘Reageer alsjeblieft met klotsende of rammelende eierstokken. Doe iets zodat ik het weet.’
Maar het bleef stil. En ik kon het niet geloven.
Totdat de laatste jaren het kantelde.
Wat nou als ik niet…
Zou ik later spijt krijgen als…
Hoe geef ik dan betekenis aan…
Ik maakte een lijst van vrouwen die ik ken/leuk vind/bewonder die ook geen kinderen hebben. Soms als er dan iemand toch een kind kreeg, baalde ik daar stiekem eventjes van.
‘Als zij dan toch, moet ik dan ook niet…’
Gister vroeg iemand: ‘Hoe is het voor je om geen kinderen gekregen te hebben?’
‘Voor 80% ok en voor 20% weet ik het niet.
En misschien zal ik dat ook wel nooit weten.’
Op je 45e krijg je als vrouw zonder kinderen het label ‘kinderloos’ opgeplakt voor de statistieken.
Dus hierbij een ietwat sarcastische ‘yeey’ voor deze primeur.
Op zo’n dag als vandaag realiseer ik me nog nét iets meer hoe niet-maakbaar het leven is. Hoe we allemaal ongeleefde levens hebben. In allerlei vormen, soorten en maten. En dat dát soms best een klus is om te verhapstukken.
Wat hoop ik vurig dat we de feniks in onszelf kunnen vinden.
Er betekenis aan kunnen geven, herrijzen uit de as.
Wees lief voor jezelf vandaag.
En morgen ook 😉
Ps 1. Deze prachtige afbeelding is gemaakt door Petra Lunenbrug.
Ps 2. Leestip: Het fantastisch verhelderende (en bij vlagen ook hilarische) boek ‘Echte vrouwen krijgen een kind – De stille revolutie van de niet-moeder’ van Liesbeth Smit. Voor ‘t eerst las ik woorden hierover die ik zelf nog niet kon vinden maar zo raak waren.